Leczo

   Już jakiś czas temu odgrażałem się, że zasypiemy Was przepisami z papryką w roli głównej. Niestety jakoś się to rozeszło po kościach; zawsze było coś pilniejszego do opublikowania... No to dzisiaj, z okazji poniedziałku nadrobimy.

   Leczo takie jak to, które widzicie niżej robię w ten sposób w zasadzie od zawsze. I to prawie dosłownie. Pierwszy raz, tak właśnie, przygotowywaliśmy je jakieś dwadzieścia kilka lat temu nad ogniskiem w Olsztynie pod Częstochową. Do tej pory pamiętam jak smakowało tamto z kociołka. Wtedy szefem kuchni był Żaba, dziś gotuję ja, ale idea jest ta sama... A swoją drogą, to ciekawy - również kulinarnie - wyjazd był. Trafiliśmy akurat na galopującą inflację i w efekcie ustalona stawka żywieniowa nie wystarczała praktycznie na nic. Zdarzało się, że wieczorem na człowieka wypadały dwie kanapki z keczupem i jedna sucha :) A to był obóz wędrowny...

   Ale leczo było kapitalne.

Potrzebne będzie:

• dobrej, nie suszonej kiełbasy, jakieś pół kilograma
• trzy duże cebule
• pięć, średniej wielkości, dojrzałych pomidorów
• minimum pięć różnokolorowych papryk
• pół kilograma zielonej fasolki szparagowej
• trzy marchewki
• dwie łyżeczki słodkiej papryki w proszku
• sól i pieprz do smaku

   Kiełbasę kroimy w grubą kostkę i wrzucamy na patelnię. Musicie poobserwować, jeśli puści dużo tłuszczu, to nie trzeba go dodawać z zewnątrz, jednak może się zdarzyć, że będzie konieczne wspomożenie się łyżką masła. Kiedy kiełbasa się podsmaży dodajemy do niej cebulę. Szklimy ją przez chwilę, a potem wsypujemy paprykę, robiąc coś w rodzaju czerwonej zasmażki. 

   Kiedy kiełbasa z cebulą wymieniają się smakami, kroimy pozostałe warzywa. Wszystko z grubsza i jak leci. Pomidory oczywiście najpierw parzymy i obieramy ze skórki. Papryki w duże kawałki, fasolkę w kawałki kilkucentymetrowe, a marchewkę w cienkie talarki. 

   Zanim cebula zacznie brązowieć dodajemy kolejno resztę składników. Zaczynamy od marchwi, bo ona potrzebuje najwięcej czasu, żeby zmięknąć. Na końcu wrzucamy fasolkę, bo ona z kolei jest zdecydowanie najszybsza. Doprawiamy do smaku solą i pieprzem, jeśli jest taka potrzeba, można się też wspomóc łyżeczką koncentratu pomidorowego, ale to musicie już ocenić sami. Wystarczy to teraz na małym ogniu podusić dopóki wszystko nie będzie miękkie, a potem zajadać. 

Przy garach: Tomasz

Pstrykała: Aga