Sakiewki z ciasta francuskiego z kozim serem i konfiturą morelową

   Kozi ser chodził za mną od dłuższego czasu. A połączenie z czymś słodkim nasuwało się samo. Jest z tym niestety sporo dłubania, więc jeśli chcecie w powszedni dzień zjeść wykwintne śniadanie, to trzeba niestety wstać z kurami. W wersji dla leniwych można przygotować podobną przekąskę, zastępując ciasto francuskie grzanką. Zajmuje zdecydowanie mniej czasu, a smakuje równie interesująco. Na jednym ze zdjęć widać też taką propozycję...

   Podstawowy problem kiedy robi się sakiewki, polega na tym, jak sprawić, żeby miały one w miarę powtarzalny kształt. Jeśli po prostu położycie kawałek ciasta na blasze, potem dacie na nie farsz i zawiniecie, to podczas pieczenia każda sakiewka wyrośnie trochę inaczej. Część popęka, część pójdzie bardziej wszerz niż wzwyż... Smaczne są nadal, ale nie wyglądają tak jak by się chciało. Zaliczyłem kilka takich porażek, zanim wpadłem na pomysł, żeby piec je po prostu w formie do muffinów. To był strzał w dziesiątkę i szczerze, wszystkim tę metodę polecam. Obawiałem się trochę, że nie będę ich w stanie wydłubać z zagłębień formy, ale okazało się to prostsze niż sądziłem. Wystarczyło delikatnie podważyć łyżeczkami z dwóch stron i pięknie się poddawały...

   Połączenie koziego sera i słodkiej konfitury nie jest jakoś szczególnie oryginalne, niemniej jednak takiej propozycji nie znalazłem nigdzie (chociaż szczerze mówiąc, zbyt intensywnie nie szukałem), więc uznaję, że przepis jest mój :)

Potrzebne będzie:

• 100 gramów koziego sera
• 150 gramów konfitury z moreli
• arkusz ciasta francuskiego
• solidna garść wyłuskanych orzechów pistacjowych
• trzy łyżki masła

   Na początek smarujemy blachę obficie zimnym masłem. Oprócz tego w rondelku na małym ogniu roztapiamy dwie solidne łyżki masła.

   W wolnej chwili łuskamy pistacje, starając się nie rozdwoić sobie paznokci i nie bluźniąc nawet jeśli trafią się pod rząd cztery bez szczeliny. Wyłuskane orzechy prażymy przez chwilę na gorącej, suchej patelni, tak żeby wydobyć pełnię ich smaku.

   Arkusz ciasta francuskiego rozkładamy na stole i tniemy na kwadraty o boku długości około 8 cm. Ja używam gotowego, chłodzonego ciasta francuskiego, ale jeśli ktoś ma za dużo wolnego czasu to oczywiście można je przygotować samodzielnie. Zadanie nie jest proste i kosztuje sporo wysiłku, niemniej jednak da się. Ja tego nie robię, bo to ciasto które można kupić w sklepie mi pasuje i wystarcza. 

   Kwadrat ciasta wkładamy do zagłębienia formy na muffiny, w ten sposób, żeby przylegał do wysmarowanych masłem boków i dna, ale też tak, żeby rogi wystawały na 2-3 cm. powyżej brzegu formy. Jeśli tak nie jest, to znaczy, że po prostu wycięliście za małe kwadraty. W efekcie dostajemy wypełnione ciastem zagłębienie formy, do którego możemy nakładać farsz. 

   Wkładamy najpierw czubatą łyżeczkę konfitury, a na nią kruszymy drugie tyle sera. Na wierzch jeszcze pół łyżeczki prażonych pistacji i gotowe. Uważajcie, żeby nie przesadzić z konfiturą, bo całość będzie za słodka. To z założenia ma być przekąska wytrawna, a nie deser więc smak sera powinien być dominujący, a konfitura tylko go podkreślać. Nie odwrotnie. 

   Kiedy nadzienie jest już w środku, zbieramy wszystkie cztery wystające rogi ciasta do kupy. Ściskamy lekko, żeby się skleiły i delikatnie skręcamy. Nie chodzi o to żeby dokładnie zamknąć sakiewkę, a nawet nie należy tego robić. Jeśli zostawicie otwory, to powstająca z konfitury podczas pieczenia para będzie miała którędy uciekać. Jeśli zrobicie szczelną sakiewkę, to będzie się gromadzić w środku, a w końcu przerwie gdzieś powierzchnię ciasta i jest spora szansa, że nie będzie to wyglądać ładnie. 

   Procedurę napełniania i zasklepiania powtarzamy dopóki nie skończy się ciasto, bo to ono zwykle kończy się pierwsze. Kiedy mamy już gotowe wszystkie sakiewki, wracamy do rondelka z roztopionym masłem i przy pomocy pędzelka, smarujemy z wierzchu wszystkie sakiewki. Im dokładniej tym lepiej. 

   Pieczemy w 180 stopniach Celsjusza przez około 20 minut, a jeszcze lepiej do momentu, kiedy ciasto nie nabierze ładnego, złotego koloru

Przy garach: Tomasz

Pstrykała: Aga